Poliklinika Rezidencija zdravlja Kerber logo

Kondilomi – polne bradavice

Kondilomi ili polne bradavice su virusno oboljenje. Kondilomi su grupe umnoženih inficiranih ćelija kože ili sluzokože polnih organa. Osim narušavanja arhitekture kože/sluzokože kondilomi iniciraju i nenormalan rast krvnih sudova, kojim obezbjeđuju sopstvenu ishranu. Kondilome prouzrokuje tzv. Humani Papiloma Virus (HPV). Do sada je pouzdano identifikovano 150 tipova ovog virusa, a smatra se da ih ima preko 190. Različiti tipovi virusa – prouzrokuju različite tipove kondiloma. Različiti tipovi HPV-a se razlikuju po brzini rasta kondiloma, agresivnosti, brzini “osvajanja” zdravih dijelova kože/sluzokože, izgledu samih kondiloma, kao i eventualnom malignom potencijalu.

Smatra se da brzina rasta i širenja kondiloma zavisi i od “stanja” imunog sistema inficirane osobe. HPV napada sve pločastoslojevite epitele na tijelu uključujući sluzokožu usta, jezika, glasnih žica, jednjaka, očnih kapaka, anusa i sl. S obzirom da kod pušača postoje “plaze” pločastoslojevitog epitela koji kao ektopični epitel zamjenjuje cilindrični/trepljasti epitel bronha, postoji mišljenje da HPV može imati udjela u razvoju karcinoma pluća kod pušača.

Neka istraživanja ukazuju na mogućnost da 80-100% djevojaka u dobu između 18-25 godina dolazi (najčešće polnim putem) u kontakt sa ovim virusom, ali da svega 30% djevojaka razvija simptome infekcije. Ovaj fenomen se objašnjava spontanim clearance virusa – odnosno prirodnim samoizliječenjem. Brzina i intenzitet ovog procesa uveliko zavisi od stanja imunog sistema inficirane osobe. Ukoliko se radi o tzv. low-risk tipovima (6, 11, 41, 43, 44) javljaju se genitalne bradavice (condylomata accuminata) koje su zarazne i prenose se polnim odnosom. High-risk tipovi virusa (16, 18, 31, 35, 39, 45, 51, 52, 56) mogu biti opasni zbog toga sto se povezuju s pojavom abnormalnosti epitela grlića materice (displazija cervikalnog epitela) u odsustvu bilo kakvih drugih simptoma.Hronična HPV infekcija povećava rizik od nastanka raka grlića materice za 65, a kada su u pitanju onkogeni, high-risk tipovi virusa i za 130 puta! Većina žena sa pozitivnim HPV testom neće dobiti genitalne bradavice ili cervikalnu displaziju. Za vrijeme porođaja moguća je infekcija djeteta. Najčešće su infekcije očnih kapaka i glasnih žica. Smatra se da se kondilomi najčešće prenose direktnim seksualnim kontaktom, mada i drugi putevi prenošenja nisu isključeni kao što su depilacija ili brijanje zajedničkim/tuđim brijačem.

Kondilomi se ne prenose putem krvi (transfuzija) ili kao kapljična infekcija.

Za infekciju HPV-om neophodna su dva preduslova: Iako kondilomi spadaju u polnu bolest, tip HP virusa koji je odgovoran za pojavu kondiloma se može naseliti i na drugim regijama tijela pokrivenim pločasto-slojevitim epitelom.

Iz ovih razloga definicija kondiloma kao polne bolesti je prilično diskutabilna i neprecizna.

  1. Mikrotraume kože/sluzokože odnosno tzv. “ulazna vrata”
  2. Direktan kontakt kože/sluzokože sa kožom/sluzokožom inficirane osobe ili njenim sekretima

Procenat ljudi koji su inficirani HPV-om je u stalnom porastu. Različita istraživanja govore da je procenat inficiranih osoba sa nekom od manifestacija oboljenja između 25-35%. Seksualni put prenošenja je jedan od najčešće spominjanih razloga za naglo širenje HPV-a, mada i brojni alterantivni putevi prenošenja nisu isključeni. Osim toga, rezultati HPV tipizacije jasno govore da se u većini slučajeva radi o mješovitoj infekciji (više HPV tipova) koja je sasvim izvesno stigla iz različitih izvora.

Ovo je značajno zbog toga što je pouzdano dokazano da neki tipovi HPV-a učestvuju u destabilizaciji genoma epitelnih ćelija što može rezultirati razvijanjem karcinom grlića materice, vulve, penisa, glasnih žica … Većina tipova HPV-a je “nevidljiva” za imuni sistem .

Dijagnoza kondiloma se postavlja na osnovu pregleda, kolposkopije ili pregleda pod uvećanjem, tipizacije virusa u tkivima i tjelesnim tečnostima. Liječenje kondiloma može da bude dugotrajan i mukotrpan posao kako za pacijenta tako i za ljekara. U svakom slučaju potrebno je uporno liječiti oba partnera, uz obaveznu upotrebu kondoma za vrijeme liječenja, kao i nekoliko mjeseci posle uspiješnog liječenja. Najuspješnija strategija liječenja je fizičko “uklanjanje” svih vidljivih kondiloma i fizička “obrada sumnjivih površina”, sa naknadnim “hemijskim/farmakološkim” tretmanom.

U tekstovima nekih sajtova koji su pisani od strane ljudi koji nisu iz medicinske struke, i imaju tendenciju da zaplaše i dezinformišu pacijente, može se pročitati da “virus ostaje u tijelu čak i posle liječenja”, kao i da je samo liječenje u dobroj mjeri neizvesno. Istina je sasvim drugačija i nije “crno-bijela”. HPV je virus koji, kao i svi virusi, ima osobinu koja se u stručnim krugovima zove TROPIZAM. To znači da virus napada samo određene, visoko specijalizovane i diferencirane ćelije.

U slučaju HPV-a to je pločasto slojeviti epitel. U isto vreme, to znači da virusa nema u ćelijama drugih organa i da samo ćelije pločasto slojevitog epitela koje su inficirane HPV-om sadrže virus. Eliminacija ovih ćelija ima za rezultat eliminaciju virusa, oboljenja i potencijalnog kliconoštva, što terapiju čini efikasnom i potpunom. Međutim, izliječenje kondiloma ne znači da se ista osoba u budućnosti ne može ponovo inficirati istim ili nekim drugim tipom HPV-a. Ni infekcija kao ni procedura liječenja ne ostavljaju trajni imunitet na određeni tip HPV-a.

Postoji više različitih metoda za liječenje kondiloma.

Skoro bez izuzetka su bazirane na dejstvu visoke energije na zahvaćene površine ili na hemijskoj destrukciji zaraženih ćelija. Od fizičkih metoda danas se kondilomi uklanjaju krioterapijom (zamrzavanjem), termokoagulacijom, elektrokoagulacijom, radiokoagulacijom, laser-vaporizacijom ili jednostavnom hiruškom ekscizijom. Od svih navedenih metoda krioterapija je pokazala najslabije rezultate, dok je najefikasnija metoda hiruška ekscizija, ali je ona nažalost izvodljiva u malom broju slučajeva. Sve koagulacione metode pokazuju sličan stepen efikasnosti dok vaporizacione tehnike, kao što je vaporizacija uz pomoć RADIOTALASA, daju najbolje rezultate.

Rane komplikacije liječenja kondiloma (bez obzira na metodu) su najčešće peckanje pri mokrenju, bolovi pri sjedenju, pojačani i izmenjeni vaginalni sekret, dok se bolovi u preponama, blago povišena temperatura i otok javljaju rijetko i to naročito kod “zapuštenijih” slučajeva. U kasne komplikacije spadaju osjećaj suvoće prilikom odnosa, kao i bolovi i pucanje sluzokože vulve prilikom odnosa. Sve navedene komplikacije nestaju najkasnije 2-3 mjeseca posle intervencije.

Radio-vaporizaciona tehnika daje najmanji broj komplikacija koje su po dužini trajanja i intenzitetu najslabije izražene u odnosu na sve ostale metode liječenja kondiloma. Intenzitet i trajanje post-intervencijskih neželjenih tegoba najviše zavise od dužine trajanja intervencije, lokalizacije kondiloma kao i veličine zahvaćenih površina. Naša ordinacija posjeduje opremu za primjenu RADIOTALASNE metode liječenja kondiloma.