Radiotalasna loop ekscizija (Loop exciso PVU)

LOOP konizacija i LOOP ekscizija su dijagnostički i terapijski postupci prilikom kojih se radiotalasnim nožem odsjeca dublji isječak grlića materice u vidu konusa. Razlike u tehnici rada između konizacije i ekscizije skoro i da ne postoje. Jedina razlika je u dubini zahvatanja tkiva. Kod LOOP ekscizije, dubina zasjecanja tkiva je znatno plića. Površina grlića materice koja je usmjerena prema “dole” predstavlja pri tome bazu konusa, dok se širina cirkularnog reza vodi i kontroliše uz pomoć prethodno urađene Schillerove jodne probe pri kolposkopiji. Veoma je bitno da se sve suspektne promjene nađu unutar baze konuse. Dubina i širina ovoga konusa određuje se osim prema Schillerovoj probi; prema životnoj dobi pacijentkinje, kao i prema reproduktivnoj anamnezi (paritetu). Po pravilu je konus plitak i široke baze kod mlađih pacijentkinja. Kod starijih pacijentkinja konus može biti i uže baze, ali se zato pruža visoko u cervikalni kanal gotovo do samog unutrašnjeg ušća grlića materice.

Dobijeni konus se u cjelosti fiksira u formalinu i u daljoj histopatološkoj obradi obrađuje u serijama od najmanje 14 blokova uz dodatni endocervikalni rez. Samo na ovakav način može se u potpunosti procjeniti ponašanje neoplazije. Pri tome je vrlo važna informacija da li tretirana promjena zahvata ili ne zahvata rubove konusa. Ukoliko su rubovi konusa slobodni, tada je konizacija i konačni zahvat. Ako promjena zahvata neki od rubova, liječenje se ne smatra završenim.

U tom slučaju, potrebno je uraditi ili re-konizaciju ili histerektomiju, zavisno od starosti pacijentkinje i od njene želje za rađanjem. Rubovi konusa mogu biti “nagoreli” dejstvom električne struje i nedostupni kvalitetnoj histopatološkoj analizi. Ovakva situacija bi takođe mogla biti inidikacija za neku vrstu re-intervencije.

Klasična konizacija podrazumijeva odstranjenje tkiva hirurškim nožem – skalpelom, pa se zato naziva i hirurška konizacija (Messerkonisation). Rekonstrukcija grlića posle hirurške konizacije se sprovodi cirkularnim šivenjem grlića, koje skoro uvijek rezultira manjim ili većim deformitetima grlića.

Prednosti ove tehnike su jednostavnost zahvata, kra’e vreme operacije, mogu’nost izvodjenja intervencije u lokalnoj anesteziji kao i manje postoperativne tegobe. Zona nekroze na rubovima preparata kod korektnog izvodjenja LLETZ odgovara pri cemu se lateralno ostecenje tkiva smanjuje primenom vecih frekvencija, tako da histoloska procena rubova preparata ne bi trebala predstavljati problem.

Rane komplikacije konizacije su naknadno krvarenje (4%) koje se najčešće javlja posle 5. dana od intervencije. Krvarenje može da se javi i 10 dana nakon intervencije. Po svom karakteru ovo krvarenje ne može ugroziti pacijenta, ali se veoma teško “spontano” zaustavlja, sto znači da se mora re-intervenisati elektro-koagulacijom.

Kasne komplikacije konizacije su stenoza cerviksa (suzenje kanala grlica materice) s mogucnoscu ogranicenja koncepcije ili otezanog otvaranja grlica materice prilikom porodjaja. U moguce komplikacije ubraja se i insuficijencija grlica – prevremeno otvaranje grlica materice tokom naredne trudnoce, sto moze biti razlog spontanog pobacaja ili prevremenog porodjaja. Obe vrste komplikacija su veoma retke i rezultat veoma visokog konusa, zbog cega se kod mladjih zena konus izrezuje sto je moguce pliće.

Umjesto konizacije ili ekscizije, kod blažih promjena na grliću materice, moguće je uraditi jednostavnu intervenciju radiotalasne koagulacije sluzokoze grlica materice. Ovim postupkom se dobijaju odlicni rezultati a izbegavaju sve moguce komplikacije konizacije ili ekscizije.